Odpylacze cyklonowe

W dzisiejszym artykule kilka słów na temat jednej z metod odpylania gazu generatorowego (drzewnego). Mianowicie chodzi o tak zwane odpylacze wirowe odśrodkowe, popularnie nazywane cyklonami. Takie urządzenia część z nas ma nawet w swoich domach, w bezworkowych odkurzaczach. 😉 Są proste w konstrukcji i mają sporą wydajność, dlatego są całkiem powszechne.

Odpylacze cyklonowe nie były najbardziej popularne w najpowszechniejszych instalacjach gazogeneratorowych. Przykładowo, gazogenerator Imberta posiadał zupełnie inny system odpylania gazu drzewnego. Cyklony można zakwalifikować do grupy osadników, których zadaniem było wstępne oczyszczenie gazu drzewnego z cząstek stałych. Na ich ściankach osiadała również para wodna oraz część zawartych w gazie substancji smolistych.

Zasada działania odpylacza cyklonowego

Zasada działania odpylacza odśrodkowego, czyli cyklonu, jest banalna. Jak sama nazwa wskazuje, do działania odpylacz taki wykorzystuje siłę odśrodkową. Omówię działanie cyklonu na przykładzie poniższego rysunku [1].

Zanieczyszczony gaz drzewny, najczęściej prosto z samego gazogeneratora, dociera do cyklonu wlotem widocznym po lewej stronie, stycznie do obudowy cyklonu. Napotykając cylindryczną ściankę obudowy, musi szybko zmienić kierunek, wpadając w ruch wirowy. Powstająca siła odśrodkowa powoduje, że cięższe od powietrza cząstki stałe zderzają się ze ścianką cyklonu, zwalniając swój bieg, a następnie spadają w dół cyklonu. Tam się zbierają i stamtąd są okresowo usuwane. Oczyszczony gaz opuszcza cyklon otworem w górnej części obudowy.

Ponieważ ścianki cyklonu nie są izolowane, gaz drzewny oddaje nieco ciepła do otoczenia, co nieco zmniejsza jego temperaturę.

Powyższy rysunek [1] przedstawia baterię sześciu cyklonów służącą do oczyszczania gazu drzewnego z gazogeneratora Wisco na drewno. Co ciekawe, instalacja Wisco wyposażona była tylko właśnie w baterię cyklonów, chłodnicę i osadnik, zaś nie posiadała żadnego filtra dokładnego (włókninowego).

Gaz wpadał do baterii rurą widoczną z lewej strony, do środkowej komory i odbijał się od jej dna. Do górnej części komory wracał przechodząc przez siatkę filtrującą, stamtąd rozprowadzany był równolegle do sześciu cyklonów. Odwirowany gaz z cyklonów trafiał do wspólnej komory wylotowej a stamtąd zasysany był dalej, to jest do chłodnicy. W dolnej części obudowy zamontowane były drzwiczki, które umożliwiały oczyszczanie obudowy ze zbierającego się tam pyłu.

Źródła:
[1] v. Szenasy, St.: „Generatorbetrieb”, Berlin, 1942
[2] Tuszyński, A.: „Gazogeneratory samochodowe”