Gaz miejski to jedna z handlowych nazw gazu generatorowego. Składa się z gazów palnych: wodoru, tlenku węgla, metanu, lotnych węglowodorów oraz pewnych ilości niepalnego dwutlenku węgla, azotu oraz pary wodnej (które ten gaz w pewnym sensie zanieczyszczają).
Gaz miejski produkowany jest w procesie odgazowania (pirolizy) lub zgazowania.
Pierwszy proces polega na uwolnieniu substancji lotnych z biomasy pod wpływem ciepła przy braku dostępu tlenu, w jego trakcie powstaje palny gaz oraz węgiel drzewny oraz smoła. Jako wsad do tego procesu używany był również węgiel — wtedy produktami były koks i gaz miejski. Wytworzony w procesie gaz był oczyszczany w skruberach i następnie wykorzystywany jako paliwo. Instalacje budowane były do produkcji koksu wysokiej jakości (wykorzystywanego np. w hutnictwie, odpadowy gaz nazywany jest również koksowniczym) lub gazu miejskiego. W zależności od tego nosiły nazwę koksowni bądź gazowni.
Drugi proces polega na przetworzeniu paliwa na mieszaninę palnych gazów (pozostałością jest jedynie popiół).
Celem pracy gazowni była produkcja możliwie dużych ilości gazu świetlnego. Lotne węglowodory uwolnione ze smoły nadawały płomieniowi jaskrawożółty kolor. Gazownie zgazowywały najczęściej tłusty węgiel bitumiczny, o dużej zawartości składników lotnych.
Artykuł ten jest na licencji GNU Free Documentation License.
Został napisany w oparciu o „Town gas” z serwisu Wikipedia.
No i wszystko jasne. Nic dodać, nic ująć 🙂
Zajebiście opisane